Βρίσκεται στη συμβολή των οδών Ερεχθέως και Ερωτοκρίτου. Ανήκει στον τύπο του απλού δικιόνιου σταυροειδούς ναού, ο τρούλος του δηλαδή στηρίζεται δυτικά σε δύο κίονες (με ρωμαϊκά κιονόκρανα), ενώ ανατολικά σε δύο παραστάδες (κτιστές κολόνες). Η τοιχοδομία είναι σύμφωνη με το πλινθοπερίβλητο σύστημα, εκτός από τη νότια πλευρά και τη δεξιά αψίδα του Ιερού Βήματος, που είναι απλή λιθοδομή. Ο τρούλος είναι ο συνήθης αθηναϊκός οκταγωνικός. Επάνω από τα ανοίγματα της δυτικής και της βόρειας πλευράς υπάρχουν μικρά τόξα, που στεγάζονται με αετώματα.

Κτίσθηκε στα τέλη του 11^ου ή στις αρχές του 12^ου αι., γεγονός που επιβεβαιώνεται τόσο από την τεχνική του, όσο και από το ότι, όταν το 1975 η 1η Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων προέβαινε στην επισκευή της στέγης, βρέθηκε χάλκινο νόμισμα της εποχής του Αλεξίου του Α΄ του Κομνηνού. Το 1975, μετά την αφαίρεση των εσωτερικών επιχρισμάτων των τοίχων, αποκαλύφθηκαν αξιόλογες τοιχογραφίες, που ανήκουν στο α΄ μισό του 13^ου αι. (ο Παντοκράτορας, η Ανάληψη κλπ.). Στην αψίδα της Πρόθεσης εικονίζεται έφιππος στρατιωτικός άγιος (που, όπως παρατηρήθηκε, θυμίζει στρατιωτικούς άγιους της Μονής του Σινά) και οι κεφαλές των αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, (αγιογραφία που δείχνει «έντονη πνευματική παρουσία»).

Ως προς τα ιστορικά γεγονότα που σχετίζονται με τον χώρο, σημειώνουμε πως και στο σημείο αυτό ο Μοροζίνι είχε εγκαταστήσει κανόνια, με τα όποια κτυπούσε τον Παρθενώνα. Σήμερα η εκκλησία είναι παρεκκλήσιο του Αγίου Νικολάου Ραγκαβά και εορτάζει στις 8 Μαΐου.