Βρίσκεται στη συμβολή των οδών Ερεχθέως και Πρυτανείου.

Ανήκει στον τύπο της καμαροσκέπαστης μονόκλιτης βασιλικής και η οροφή της, ανατολικά και δυτικά, καταλήγει σε τεταρτοσφαίρια. Έχει κτισθεί επάνω στα ερείπια ναού της Αφροδίτης και υπήρξε καθολικό γυναικείου μοναστηριού. Ο Αθηναιογράφος Δημ. Γρ. Καμπούρογλου, στηριζόμενος σε Πατριαρχικό σιγίλλιο τοΰ 1651, που ανανεώθηκε το 1667, γράφει ότι τότε αναγνωρίσθηκε κοινόβιο γυναικείο μοναστήρι, το όποιο ίδρυσε «ο εξ Αθηνών ευλαβέστατος εν ιερεύσι Δημήτριος το επίκλην Κολοκύνθης, ανήρ θεοσεβής ων, έρωτι θείω κινηθείς», αφιερώνοντας σ΄ αυτό όλη τη πατρική του κληρονομιά, «την τε εντός της περιοχής του ναού και την εκτός».

Στο χώρο της Μονής ενταφιάζονταν και τα μέλη της οικογένειας Παλαιολόγου, κλάδου της ελληνικής αυτοκρατορικής οικογένειας. Μετά τον ερχομό των Βενετών του Μοροζίνι, το μοναστήρι ερημώθηκε. Σε έγγραφο του 1788 αναφέρεται ότι αγοράστηκε από τον αρχιμανδρίτη Ιάκωβο και «προσηλώθη» στον Πανάγιο Τάφο.

Πρόσφατα η εκκλησία επισκευάσθηκε και συντηρήθηκε, ενώ το κτήριο του Μετοχίου, όπως δείχνει σχετική επιγραφή, ανηγέρθη εκ βάθρων με δαπάνη του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Κυρίλλου του Β΄, επί εξαρχίας του αρχιμ. Ιωσήφ Κρητικάκη, του Σαμίου, το 1858.